warsztaty – zapraszamy w kwietniu / workshops in April czwartek, styczeń 14th, 2010
Sezon ślubny 2009 obrodził osiemnastoma edycjami warsztatów repoglamour, prowadzonych przeze mnie i Adama Trzcionkę, z nieocenioną pomocą Niedźwiedzia. Ostatnia załapała się nawet na bieżący rok kalendarzowy.
Robimy mała przerwę, na oddech, na odpoczynek – na wakacje.
Z następną edycją ruszamy w połowie kwietnia.
Na ostatniej, zakończonej wczoraj edycji, podczas wieczornej pogaduchy przy piwku, Paulina Milewicz powiedziała, że musi mi zadać pytanie, które koniecznie przez nią chciał mi zadać jej znajomy. Mianowicie, dlaczego ktoś, kto ma już pozycję na rynku, wypracowane techniki, styl, chce się tym wszystkim dzielić i organizować warsztaty.
Zaczęłam mówić to, co zazwyczaj mówię w takich sytuacjach – że warsztaty to dla nas duża szkoła, biznes i przedsięwzięcie. Że dobry nauczyciel nauczy się więcej od swojego studenta niż ten od niego. Że ubierając nasze intuicje w słowa nadajemy im nowy wymiar i wiedza, którą mamy, coraz mocniej rezonuje..
I choć to wszystko jest prawdą, jednak kiedy później zaczęłam się nad tym zastanawiać, coś mi w tym wszystkim nie chciało grać. Bo przecież tak naprawdę, startując równo rok temu wykonaliśmy skok na głęboką wodę pod hasłem – co będzie – nie wiadomo – może coś fajnego. A ryzykujemy najwyżej tym, że nikt do nas nie przyjdzie.
Ale przyszło – i to aż sto osiemdziesiąt osób.
Największą satysfakcją nie są jednak liczby, a świadomość tego, że wśród osób które się przewinęły byli tacy ludzie jak Hubert Kalinowski, Bartek Płuska, Paweł Paśnik, po których widać w sposób wręcz modelowy jak warsztaty – czyli wiedza, pomysły, tricki, kontakty, z dnia na dzień dały im kopa w kosmos i ich zdjęcia przeskoczyły do całkiem, ale to całkiem innej ligi.
To i wszystko inne, w tym nasze forum warsztatowe, które stało się żywą platformą rozwoju, dyskusji i wymiany terminów, to rezultat kroku w nieznane, bez konkretnego planu, biznesplanu – zróbmy coś nowego, a nuż będzie fajne. Zróbmy, bo czemu nie robić, skoro można zrobić.
Przewija się też pytanie – dla kogo są warsztaty.
Właściwie należałoby je rozbić na dwa: dla kogo miały być i kto w rezultacie na nie przychodzi.
Program, który konstruowaliśmy z Adamem zakładał wysoki poziom zaawansowania, świadomości fotograficznej.
Wyobrażałam sobie siedzącą na sali Kingę Taukert i starałam się, żeby program, tematy, treść i forma były atrakcyjne dla fotografa jej klasy. Okazało się, że mimo odwiedzającego nas pełnego przekroju środowiska fotograficznego, dużo większe zainteresowanie warsztaty wzbudziły jednak u osób początkujących i średnio-zaawansowanych.
Nie uprościliśmy jednak programu, a wręcz przeciwnie, z edycji na edycję udoskonalaliśmy go i ubogacaliśmy. Dziś z perspektywy czasu tylko utwierdzam się w słuszności takiej decyzji.
Bo nawet jeśli ktoś jest początkujący i właśnie dostał zastrzyk wiedzy z którą jeszcze na razie nie wie co zrobić, to przyjdzie czas, kiedy ta wiedza osiądzie we właściwym miejscu i zaprocentuje.
Ziarenko zostało zasiane.
Co widać po rozwoju naszych warsztatowiczów, którzy idą do przodu cały czas, długie miesiące po tym jak minęły warsztaty.
A ja zawsze wychodziłam z założenia, że ludzi lepiej przeceniać niż nie doceniać.
Dowcipnie podsumowała to Iza Górska, która w dzień po zakończeniu warsztatów napisała na forum:
Czuję się jak maluch zatankowany paliwem rakietowym!
Na koniec tego przydługiego wstępu przypomnę raz jeszcze, cytowane już wcześniej, moje dwa ulubione podsumowania warsztatów:
by Adam Trzcionka:
Warsztaty to dla nas przygoda, biznes i wielka szkoła, także fotograficzna. Nie jesteśmy przy tym biznesową machiną, doskonale zorganizowaną i profesjonalną. Mamy organizacyjne braki, głowy w chmurach, jest w tym sporo żywiołu. I – paradoksalnie – choć niektórych oburzą te słowa, w jakimś stopniu wydaje się to naszym atutem – jesteśmy w tym wszystkim niewyrachowani i autentyczni. Jąkamy się, przewracamy kubki z herbatą i mamy zwiechy.
by Wojtek Królik:
Na warsztatach nie zdradzają żadnych tajemnic – w sensie PRZEPISU.
Dają zestaw 120 magicznych kredek, pokazują mniej więcej jak sami to robią i teraz weź to, człowieku, do domu i spróbuj narysować coś sam. Konstelacji jest cala masa.
Każdy może kupić kredki a nawet farby, ale tylko niektórzy zostają malarzami – tu jest tak samo. Dają wiele ale i w istocie wszystko zależy od ciebie i twojego potencjału.
Najbliższa edycja 19-20 kwietnia w Warszawie. Cena 1700zł.
Linkowy niezbędnik:
formularz zgłoszeniowy
ogólne informacje o warsztatach i plakaty warsztatowe
forum repoglamour
dokładny program warsztatów (acz zastrzegamy sobie prawo zmian i przeorganizowania programu)
linki do blogów uczestników i ich wrażeń z warsztatów
Na koniec – mały bekstejdż z ostatnich warsztatów – w roli głownej Kamila, która niniejszym ustanowiła rekord świata w obecności na moim blogu:)
—————————————————————————————————————————————————————————————————–
In less than a year I and Adam Trzcionka (with the help of Niedźwiedź) conducted as many as 18 editions of our workshops. Now we need a little break, we’ll start again in April.
At the last edition, which ended yesterday, Paulina Milewicz asked me (actually it was a friend of hers who wanted to know the answer so she obliged and popped the question) why well-known and prosperous photographers want to share their knowledge with others.
I told her what I always say when people ask such a question – that we learn a lot ourselves thanks to the workshops. Putting our knowledge and intuitions into words we deepen our own understanding. I do believe that a good teacher learns more from the students that they learn from him/her.
However, when we began our workshops a year ago we didn’t know all that, we didn’t know what to expect. We took a leap not caring about the landing. We thought: oh, well, what’s the risk? perhaps nobody comes. ok, we can live with that.
But people came. 180 people, to be precise.
Still, numbers are not important, people are important – such people as Hubert Kalinowski, Bartek Płuska, Paweł Paśnik, who made a huge progress thanks to the workshops. They were given tools and they put them to good use. We also started a workshops forum which is a great source of information and inspiration for our students. We achieved all these things without having precise goals, without having a business plan. We only wanted to do something hoping it’d turn out well.
Another frequently asked question is for whom are our workshops.
Actually, I and Adam prepared the workshops with advanced photographers in mind. I thought of Kingę Taukert sitting in front of us and I worked on topics and issues which would be interesting for photographers of such skills and knowledge. To our surprise – although we attracted a really broad scope of photographers – our workshops gained popularity especially among beginners and intermediate-level photographers. However, we decided against simplifying the programme, we kept enriching it. And I can see now it was a right decision.
Beginners are often overwhelmed with such amount of knowledge but some day they will know what to do with it.
It’s like sowing seeds.
And we saw the seeds growing, we saw people growing steadily without stopping although they attended the workshops months ago. The knowledge they gained pushes them further and further.
Iza Górska summed it up in a witty way when she wrote on our forum: I feel like a Mini tanked up with rocket fuel!
Time to end this lenghty introduction… But let me remind two quotes about our workshops:
by Adam Trzcionka:
For us workshops are an adventure, a business, a school (also a school of photography). We aren’t business perfect, we aren’t ultraprofessional. We aren’t machines. Sometimes we walk with our heads in clouds, we improvise rather than organise. Paradoxically I see it (though some would hold it against us) as our asset because it shows that we aren’t shrewd and calculating, that we are honest and authentic. We can’t find words, we spill tea, we get stuck.
by Wojtek Królik:
On the workshops there are no secrets revealed. I mean there is no precise recipe to follow.
They give you a set of 120 magic crayons, they show you how they use those crayons themselves and then you have to go home and draw your own pics. And there are many ways of doing this.
Everybody can buy crayons or even paints but only some become painters. The same is with photography and workshops. You are given lots of tools but the outcome depends on you and your own potential.
Next edition: 19-20th April. Place: Warsaw. Cost: 1700 zlotys.
Below a backstage from the last edition starring Kamila who holds the world’s record in appearing on my blog ;)
