Nie uwierzycie: Natasha i Adrian wybudowali kościół, żeby wziąć ślub!

No może nie do końca kościół, może nie do końca własnoręcznie, ale ich idea zaowocowała konkretami – i tak oto w Dolinie Charlotty koło Słupska w ciągu zaledwie kilku miesięcy powstała kapliczka na jeziorze.

A w pewną sierpniową sobotę, kiedy z nieba lał się żar, a z czoła pot – wszystko się wypełniło.
Ja tam byłam, miód i wino piłam, kilka zdjęć zrobiłam!

Za pomoc i towarzystwo w tej dalekiej podróży dziękuję asystentowi doskonałemu – Łukaszowi Wilanowskiemu.

———————————————————————————————————————————————————————————————————

You won’t believe this. Natasha and Adrian built a church to get married!

All right, it was actually a chapel. And they didn’t built it themselves. But they had a vision and made it a reality. A chapel was built on the lake in the place called Dolina Charlotty.

And there came a Saturday, a very hot one. And the chapel served its purpose.

And I was there as well and came back with a handful of pics.

High five to Łukasz Wilanowski – a perfect companion and assistant!

Zapowiedziany zagadkową zajawką plener Magdy i Rafała pokazywałam w czerwcu.
Dziś ponad pół setki zdjęć z ich lubelskiego reportażu i szwajcarskiego pleneru.

Zapraszam!

Wielkie podziękowania dla Łukasza Wilanowskiego, asystenta doskonałego:)
(Na blogu Łukasza ma się już wkrótce pojawić jego materiał ze ślubu Magdy i Rafała)

Właściwie, to nie wiem od czego zacząć.

Od zawsze pasjonował mnie film. Ale od strony widza.

Spędziłam długie lata w trzecim rzędzie kina Iluzjon. Na Warszawskim Festiwalu Filmowym z roku na rok spotykałam się z tą samą gwardią, przesiadującą na czterech seansach pod rząd.
Marzyłam o zawodzie krytyka filmowego, założyłam nawet serwis internetowy ze swoimi recenzjami filmowymi.

Dziś myślę, że długo się broniłam przed wzięciem kamery do ręki. Myślałam -jedno zwykłe zdjęcie trudno jest zrobić, a co dopiero film, zdjęcie ruchome! To dużo bardziej odpowiedzialna praca, jeszcze nie czuję, że jestem gotowa.

Jednak pokusa była silniejsza. Kilka miesięcy temu wzięłam kamerę do ręki .. i do dziś jej nie wypuszczam!

Ale chyba najbardziej cieszę się z tego, w jaki sposób przyjaciele i znajomi przyjęli moją decyzję. I choć zdaję sobie sprawę, że ich opinia o mnie jest mocno nieobiektywna, a ciepłe słowa dyktowane są głównie przyjaźnią, to ich wsparcie wiele dla mnie znaczy:

Kinga Taukert:

Kiedy towarzyszyłam Kalinie na spacerze z aparatem i miałam możliwość obserwować ją w w akcji z kamerą w ręku, przeżyłam szok. To skupienie, ten błysk w oku, te kocie ruchy! Jeśli dotąd myślałam, że zdjęcia to jej żywioł, to tylko dlatego, że nie widziałam jej z kamerą.
Zdaję sobie sprawę, że będzie to nieodżałowana strata dla polskiej fotografii ślubnej, ale nie miałabym sumienia odbierać Kalinie jej szczęścia.

Adam Trzcionka:

Zawsze czułem, że ta dziewczyna jest stworzona do większych rzeczy.

Julia Molner:

Ja od zawsze wiedziałam, że Kalina jest wielotematyczna, wielowątkowa i wielotalentowa. Jednym słowem multi… Ale przyznaję się, ze to przerosło moje oczekiwania. Nie no aż mi wstyd, ze śmiałam zwątpić w Kalinę. Za co przepraszam. Ale wiem, ze ona ma wielkie serce i mi wybaczy! :))
Po tym, jak zobaczyłam ją przy kamerze, operowaniu, montowaniu, to zrozumiałam, ze dla Kaliny nie ma rzeczy niemożliwych. Zresztą zawsze mówiła, ze ogłada dużo filmów, a kiedyś to niemalże z kina nie wychodziła. No i teraz to procentuje :))
Z całego serca gratuluje i podziwiam!

Niedźwiedź:

Dajesz czadu Anka!!!

Adam Śmiałek:

Cieszę się bardzo, iż nareszcie ujawniłaś to, do czego od dawna przygotowywałaś się po cichutku. Film – znaczy więcej, znaczy życie. Po wędrówce dynamicznej, ostatnich jakże udanych eksperymentach zatrzymania ruchu, czas na kamerę. Podziwiam odwagę, ale przede wszystkim wyczucie chwili, bo właśnie czas ku temu jest teraz gdy w środowisku nastąpiła swoista pauza. I z niecierpliwością czekam na pierwsze projekcje!

Lebiodka:

fejs tu fejs oznajmiła że se wąsa zapuści i z saszetką pod pachą na śluby latać będzie że precz rzuca aparaty zaczyna kręcić kręcić myśle to ona już potrafi krenci okiem kręci dupa lokiem czym chce kręci a ta ci skręca w kamerowanie! kamerun dijaz do mnie wołajcie se zażyczyła no dobra se myśle takie tam wjosenne przesilenie przemyślenie przeanalizowanie myśle nie w głowie się zakręci zawiruje świat ale kamera i dijaz? tego już za wiele i dawaj nawracać tłumaczyć biciem piciem nocne polaków rozmowy milion przemyśleń trylion zagwozdek łind of czejndż poszła za modą modna paniusia kręcić będzie najazdy robić podjazdy robić będzie zumowac świrować wyginać łabędzie na rykowisku dorabiać napisy początkowe końcowe i w międzyczasie dla zwykrzyknikowania wydarzenia wplatać we włosy panny młodej welon ona i on my dwoje kocham cie kochanie moje

—————————————————————————————————————————————————————————————————–

Where should I start?

I’ve always been crazy about movies. I mean as a filmgoer.

For years I almost lived in the cinema Iluzjon. In the third row, to be exact. Each year at Warsaw Film Festival I met the same bunch of similar weirdos who were able to sit through four movies at one go.

I wanted to become a film critic, I had a website with my reviews.

Today I see that I’ve been fighting against becoming a film-maker for a long time. I kept thinking: taking one good picture is quite difficult let alone a long sequence of moving pictures! It’s such a responsibility… I’m not ready yet.

But the temptation was too strong. A few months ago I took up a video camera… and we haven’t been parted from that moment.

And I love the support of my friends. Yes, I guess they are a bit biased in my favour :) but I still value their opinion:

Kinga Taukert:

When I went for a walk with Kalina and saw her filming… it was a sight to see, I tell you! I’ve never saw her so focused, so engaged in the process of creating. You should have seen that gleam in her eye and those catlike movements! Suddenly it dawned on me that photography wasn’t the greatest love of her life.

I see that Polish wedding photography is to suffer a great loss but I’m going to encourage Kalina to follow her dream because for me her happiness is more important than anything else.

Adam Trzcionka:

The very first moment I saw Kalina I knew in my heart of hearts that she was designed to achieve something great.

Julia Molner:
I’ve always known that Kalina is multitalented, multifaceted and mulitmulti! But I admit I underestimated her! Now I’m ashamed of myself, I should have put more trust in her and expect the unexpected! Fortunately Kalina is generous enough to forgive me!

Now I admire her more than ever!

Niedźwiedź:

Way to go, girl!

Adam Śmiałek:

I’m very happy that you unveiled your plans at last. Movie making is like creating life. You took an adventurous journey to arrive at that point. You experimented – successfully! – with still photography and now the time has come for you to switch to moving pictures. It’s a brave decision, I admire your guts and your sense of timing. It’s a very good moment to announce such a transition.

I’m looking forward to seeing your first movie!

Lebiodka:

(translator’s note: ‚Finnegans Wake’ is a child’s play compared to what Lebiodka wrote. The stream of convoluted, thrice distorted consciousness… Translating that when in the normal frame of mind means a failure. I have to go and get the same stuff that she had…;)

(zdjęcia Kinga Taukert | photos by Kinga Taukert)

Pewnej upalnej soboty, w strumieniach słońca i trampkach, TAK powiedzieli sobie Justyna i Lucas.

—————————————————————————————————————————————————————————————————–

It was Saturday. It was hot. They wore sneakers. They said YES to each other.

A co się działo dalej.. niech opowie sama Justyna:

W życiu się nie spodziewałam ze chłopaki zrobią mi taki prezent na wesele! To znaczy w sumie od naszego ostatniego spotkania w Belfaście, kiedy to powiedziałam im o zaręczynach, ciągle mówili, że na bank będą na weselu, ale mimo że przyjaźnimy się od tylu lat, jakoś ciężko mi było to sobie wyobrazić.
Ale, oto nadszedł dzień wesela i chłopaki – tak jak obiecali – stawili się! szkoda tylko ze Bodek, Kasia i Majcher nie dojechali.

A my … my po prostu nacieszyć się nie możemy, bo oto dostaliśmy najbardziej odjechany prezent weselny EVER!!!!

—————————————————————————————————————————————————————————————————–

Justyna will tell you the rest of the story:

I didn’t expect such a wedding gift! I mean, when I told the band I got engaged they promised to come to the wedding but I found it hard to believe. You know, we’ve been friends for ages but they are so famous! and so freaking fantastic! It’s hard to imagine that a top band would come to your wedding.

My Irish friends, quite plastered, are totally floored. They fall to their knees and swear that this is Polish U2! My family is in awe, my Polish friends sing with the band all their greatest hits… And I and Lucas are drunk with happiness because we’ve got the most fab wedding gift EVER!!!!

… czyli spacer po Warszawie mniej znanej.

Dziś razem z Kingą błądziłyśmy szukając ciekawych miejsc plenerowych.
I w ogóle miejsc.

Oto Wola, Kinga, przemiła Pani z Okienka i Pan, co się nawrócił na dobrą drogę po tym, jak rzucał petardy w okna sąsiadów.

—————————————————————————————————————————————————————————————————–

…or exploring a less known part of Warsaw.

Today me and Kinga wandered around looking for interesting places for outdoor sessions.
And for places in general.

Voilà, c’est Wola, Kinga, a nice Window Lady and a Reformed Sinner who not so long ago used to hurl petards at his neighbours’ windows.

.. miało być zwykłe luźne zdjęcie na stronę ‚o mnie’.
Starałam się jak mogłam, żeby było jak najzwyklej!

Pisarz Sofronow i jego rytualna zaduma w oczekiwaniu na potrawkę z jagnięciny:

—————————————————————————————————————————————————————————————————

… I was supposed to provide just an ordinary portrait for Adam’s website.
So I went out of myself to make it as ordinary as possible.

Sofronov (a writer) and his ritualistic musings before having a lamb stew:

ZZU czyli Zminimalizowany Zestaw Uszczęśliwiający, albo NKF (Niezbędnik Każdego Fotografa):

—————————————————————————————————————————————————————————————————

CHS or Compact Happyfying Set aka PBK (Photographer’s Basic Kit):

… o, a tu trzymam aparat typowo po babsku;)

—————————————————————————————————————————————————————————————————

oh, look, here I’m holding a camera like your typical woman:

Zdjęcie Bez Absolutnie Żadnego Podtekstu, albo akcenty kolorystyczne na ulicy Puławskiej.

—————————————————————————————————————————————————————————————————

A Photo With no Hints Whatsoever (especially if you don’t know Polish ;) ) or just a splash of colour at Puławska Street.

wersja casual:

—————————————————————————————————————————————————————————————————

In a casual mode:

Biznesmen w pracy:

—————————————————————————————————————————————————————————————————

A hardworking businessman:

Niektórzy mają wyraźne problemy z odczytywaniem przekazów niewerbalnych ;)

—————————————————————————————————————————————————————————————————

Some people definitely have problems with interpreting non-verbal messages ;)

Właściwy człowiek na właściwym miejscu?;-)

—————————————————————————————————————————————————————————————————

the right person in the right place?;-)